Τόσα μυθιστορήματα, ποιήματα, βιβλία έχουν γραφτεί και τόσες ταινίες έχουν γυριστεί γι᾽ αυτήν… Μέσα στην επιδημία των χωρισμών και των διαζυγίων όμως, μπορούμε να μιλάμε για αληθινή, παντοτινή αγάπη; Πώς γίνεται ζευγάρια που φάνταζαν ιδανικά να φτάνουν να μη μιλάνε; Πώς γίνεται φράσεις όπως «Βρήκα το άλλο μου μισό», «Έκλεισα ως γυναίκα», «Δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν» να ξεχνιούνται τόσο εύκολα;
Είναι ο τρόπος που αγαπάμε ίδιος για όλους;
Το πρότυπο του να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε πάει αρκετά πίσω, στο είδος του συναισθηματικού δεσμού που αναπτύξαμε με τα πρόσωπα που μας φρόντιζαν, και κυρίως με τη μητέρα. Όσοι ανέπτυξαν μια σχέση ασφάλειας, στοργής και αποδοχής με τη μητέρα τους στα πρώιμα στάδια της ζωής τους, τείνουν να αναπτύσσουν σταθερές ερωτικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή, εμπιστεύονται πιο εύκολα, είναι ανοιχτοί συναισθηματικά και αναζητούν μακροχρόνιες σχέσεις χωρίς πολλούς ερωτικούς συντρόφους. Όσοι αντίθετα, ανέπτυξαν μια πιο αβέβαιη σχέση με τη μητέρα ή τους φροντιστές, δεν αισθάνονται ασφαλείς στις μετέπειτα ερωτικές τους σχέσεις, βιώνουν συχνά συναισθήματα θυμού ή ζήλειας, αναζητούν πιο συχνά επιβεβαίωση, δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και μπορεί να είναι δύσπιστοι με τους άλλους.
Ο τρόπος επίσης, που μαθαίνουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε μπορεί να είναι διαφορετικός για τον καθένα από εμάς. Διδάσκεται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον του καθενός. Για παράδειγμα, άλλος έμαθε ότι για να αγαπηθεί πρέπει να δώσει κάτι και έτσι πρόσθεσε στην έννοια της αγάπης την ιδέα της ανταλλαγής. Άλλος έμαθε ότι αγάπη είναι να δίνεις τα πάντα σε αυτούς που είναι δίπλα σου χωρίς όριο παραμερίζοντας δικές σου ανάγκες και επιθυμίες, Κάποιος μπορεί να έμαθε το αντίστροφο, ότι αγάπη είναι μόνο να παίρνεις και να απαιτείς. Έτσι, η αγάπη έχει και τη μορφή μιας μαθημένης συμπεριφοράς που νοηματοδοτείται διαφορετικά στο πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνεις.
Μπορώ ν᾽ αγαπήσω τους άλλους αν δεν αγαπώ τον εαυτό μου;
Έμαθα ν᾽ αγαπώ τον εαυτό μου; Αν δεν αγαπώ τον εαυτό μου, πώς θ’ αγαπήσω κάποιον άλλο; Εκτός από το είδος του δεσμού που αναπτύξαμε με τα πρόσωπα που μας φρόντιζαν στα πρώτα χρόνια της ζωής μας και το νόημα που δώσαμε στην έννοια της αγάπης, σημαντικό ρόλο παίζει αν μάθαμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όσοι ακούγατε ενθαρρυντικά λόγια από τους γονείς σας, σας έδειχναν ότι πιστεύουν σ᾽εσάς, σας έλεγαν ‘δεν πειράζει, αρκεί που προσπάθησες’ σε μια «αποτυχία», μάθατε να αγαπάτε και να υπολογίζετε τον εαυτό σας. Όταν όμως, οι γονείς σας ήταν επικριτικοί, πολύ απαιτητικοί ή είχαν μεγάλες προσδοκίες από σας, μάθατε να αισθάνεστε πιο ανασφαλείς, να μην πιστεύετε στον εαυτό σας ή να έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σας, γεγονός που σας φέρνει αντιμέτωπους με μη ρεαλιστικές πεποιθήσεις και στόχους στην ενήλικη ζωή.
Επιθυμούν όλοι την παντοτινή αγάπη;
Σαφώς και όχι… Κάποιοι έμαθαν ν᾽ αγαπούν τον εαυτό τους και είναι έτοιμοι ν᾽ αγαπήσουν και να αγαπηθούν αναζητώντας την παντοτινή αγάπη. Άλλοι ονειρεύονται την παντοτινή αγάπη, αλλά δυσκολεύονται ν´ αγαπήσουν από φόβο μήπως πληγωθούν, εκτεθούν ή απορριφθούν. Μερικοί την συνάντησαν στον δρόμο τους, αλλά δεν ήταν έτοιμοι να την κρατήσουν ή να την υποδεχτούν. Ορισμένοι έχουν απορρίψει την ιδέα της παντοτινής δέσμευσης και αγάπης και έχουν δώσει προτεραιότητα σε άλλα πράγματα στη ζωή τους. Και κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει πιο προσωρινές σχέσεις επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στα έντονα συναισθήματα που κυριαρχούν στο ξεκίνημα μιας σχέσης ή ακόμα και στο ερωτικό κομμάτι και μόνο. Κάθε επιλογή είναι δικαίωμα του καθενός και σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος που σε εκφράζει η όποια επιλογή.
Ονειρεύεσαι την παντοτινή αγάπη, αλλά δυσκολεύεσαι;
Αν η παντοτινή αγάπη, αποτελεί το όνειρό σου, αλλά φοβάσαι, κοίταξε λίγο καλύτερα γιατί φοβάσαι και αν αυτοί οι φόβοι σου αξίζει να σου καθορίζουν τη ζωή. Αρκεί να κοιτάξεις στο παρελθόν σου και να δεις με ποιο τρόπο έμαθες ν´ αγαπάς, τι σημαίνει η αγάπη για σένα, μήπως στις σχέσεις σου αναπαράγεις το πρότυπο των γονιών σου, κι αν ναι, είναι αυτό που θέλεις ή σου δημιουργεί δυσκολίες;
Ασφαλώς, όπως θα διαπιστώσεις, οι πρώιμες εμπειρίες σου, οι αντιλήψεις που κατασκεύασες, καθορίζουν τις μετέπειτα εμπειρίες σου και επιλογές σου. Αλλά μάντεψε…! Μπορείς να διαφοροποιηθείς αν το επιθυμείς βαθιά και δουλέψεις προς αυτή την κατεύθυνση! Αν κατανοήσεις τον τρόπο που έμαθες να συσχετίζεσαι στις ερωτικές σου σχέσεις και δεν σε εκφράζει, μπορείς να αναζητήσεις και να υιοθετήσεις έναν διαφορετικό τρόπο σύναψης της ερωτικής σχέσης.
Προς την παντοτινή αγάπη…
- Φυσική έλξη. Το έχεις νιώσει σίγουρα στην εφηβεία σου και αργότερα στη ζωή σου-θέλω να πιστεύω. Είναι αυτός ή αυτή που θα σε διακινήσει συναισθηματικά, που θα σε κάνει να αισθανθείς ‘κάπως’ χωρίς απαραίτητα να τον/την ξέρεις καλά. Σίγουρα αποτελεί ένα πρώτο βήμα που σχετίζεται με την επιλογή του συντρόφου σου.
- Πληροί ορισμένα κριτήρια. Για να προχωρήσει κάποιος και να συνάψει μια σχέση και πολύ περισσότερο μια σχέση που μπορεί να αποδειχθεί και σχέση ζωής, θα πρέπει να εκπληρώνει κάποια δικά σου πολύ βασικά κριτήρια, αλλά και κάποια κριτήρια που είναι ουσιαστικά για κάθε είδους υγιή σχέση. Επένδυσε στα σωστά κριτήρια! Αυτά μπορεί να είναι το να σέβεσαι τον άλλον, να υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία, τρυφερότητα, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, να κατανοείς τις ανάγκες του άλλου, να εκφράζεις την ευγνωμοσύνη σου στον άλλο, να ξέρεις να ζητάς συγγνώμη κ.α.
- Είσαι ανοιχτός. Για να βιώσεις την αγάπη και πολύ περισσότερο την αγάπη που θα διαρκέσει για πάντα, θα πρέπει να είσαι ανοιχτός να επιτρέψεις την είσοδό της. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να έχεις περιφρουρήσει τόσο πολύ τον εαυτό σου, που μπορεί να χάσεις την ευκαιρία να συνδεθείς με τον άλλο από φόβο για παράδειγμα, μήπως πληγωθείς. Όποια εμπειρία κι αν είχες στο παρελθόν, όποια σχέση κι αν είχαν οι γονείς σου, αξίζει να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να ζήσει κάτι όμορφο!
- Αποτελεί συνειδητή επιλογή και απόφαση. Η θέλησή σου για να πετύχει μια σχέση είναι μια συνειδητή απόφαση και στάση ζωής. Αν έχεις τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, είσαι συνειδητοποιημένος και θέλεις αυτή η σχέση να πετύχει, αλλά και προσπαθείς προς αυτή την κατεύθυνση, τότε αυτή η σχέση θα πετύχει!
- Είναι προτεραιότητα στη ζωή σου. Δώσε προτεραιότητα στη σχέση και βάλε τη πάνω απ᾽όλους και απ´όλα! Είναι πολύ καλό να έχεις επαγγελματικούς στόχους, να θέλεις να διακριθείς, αλλά σε μια σχέση ζωής, εξελίσσεσαι, ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος και βρίσκεις πραγματικά τον εαυτό σου. Ισχύει αυτό για σένα;
- Αμοιβαία αφιέρωση. Από κοινού οι σύντροφοι θα πρέπει να πιστεύετε στο ότι θα κάνετε αυτή τη σχέση να δουλέψει. Αν ο στόχος σου είναι να κάνεις αυτή τη σχέση να διαρκέσει για μια ζωή, θα πρέπει να βρίσκεις τρόπους να τη φροντίζεις ακόμα κι αν η σχέση ‘κάνει κοιλιά’ με τα χρόνια. Η σχέση είναι σαν το λουλούδι στην γλάστρα σου, που χρειάζεται φροντίδα και περιποίηση. Χρειάζεται τα χάδια, τα όμορφα λόγια, τις διαφωνίες που θα σε πάνε ένα βήμα παραπέρα, τον χρόνο σου. Πότε είπες τελευταία φορά ¨Σ᾽ αγαπώ¨, πότε έκανες μια απρόσμενη έκπληξη;
- Απαλλάξου από λανθασμένες αντιλήψεις. Πέτα την ιδέα της τέλειας σχέσης ή του τέλειου συντρόφου. Οι παντοτινές αγάπες και οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν είναι τα τέλεια ζευγάρια που συνήθως βλέπεις στα social media!! Κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος, γιατί ούτε κι εσύ είσαι. Μην προσδοκάς να αλλάξεις τον σύντροφό σου. Αν κάποιος θέλει να αλλάξει ή να βελτιώσει κάτι στον εαυτό του, θα το κάνει από μόνος του, από εσωτερικό κίνητρο και όχι επειδή του το λες εσύ.
- Πρόσεξε την οικειότητα. Η οικειότητα αποτελεί μια φυσική εξέλιξη της σχέσης. Σε κάποιους σηματοδοτεί και την λήξη της σχέσης, σε άλλους την εμφάνιση των πρώτων δυσκολιών. Είναι το στάδιο, όπου καλούμαστε να επενδύσουμε σε πιο ουσιαστικές ποιότητες και αξίες μέσα στη σχέση. Όταν επέρχεται η οικειότητα, μπαίνουμε επίσης σε ρόλους που σ᾽ εμάς τους ίδιους είναι οικείοι. Σκέψου ποιους ρόλους πας να αναπαράγεις;
Και ναι λοιπόν! Υπάρχει παντοτινή αγάπη! Καθετί όμορφο στη ζωή χρειάζεται να το πιστέψουμε για να το βρούμε και κυρίως για να το διατηρήσουμε…! Κι όπως είπε και ο Αριστοτέλης, «Η αγάπη είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα».
